Aangezien er niet veel leukers op deze aardkloot bestaat als leedvermaak wil ik jullie laten genieten / gniffelen / luidkeels lachen  of huilen met zaken die mis zijn gegaan in mijn motorleven dat nu 27 jaar duurt. Gelukkig is er in al die tijd geen sprake geweest van noemenswaardige ongelukken. Iedereen weet dat er 2 typen motorrijders zijn: diegenen die op hun postzegel gegaan zijn en diegenen die nog op hun postzegel zullen gaan. Lees en geniet !!

Het eerste debacle liet niet lang na de aankoop van de eerste motor op zich wachten. Trots als een pauw was ik met mijn eerste gemotoriseerde tweewieler. Een Honda VF750C Magna. De motor in onberispelijke staat en blinkend als een spiegel ging ik op pad in Zuid-Limburg. (voor mij bekend terrein) Uiteraard wil je dan als jonge chopper rijder met je bling bling machine de blitzzz maken in het altijd drukke en kitscherige Valkenburg waar de toeschouwers rijen dik zitten te wachten, op een van de vele terrasjes, op vertier. En daar ging ik dus voor zorgen. Na een terras te hebben uitgezocht was het alleen nog zaak om bling bling vakkundig tussen 2 boompjes te parkeren alvorens te gaan genieten van een overheerlijke cappuccino. De bocht werd net te ruim genomen en ik kwam dus niet op de begeerde plek tussen de boompjes. Geen probleem, gewoon even het stuur omgooien en langzaam achteruit laten rollen om vervolgens met succes opnieuw te kunnen inparkeren. De gedachtegang van mijzelf van destijds kan ik nog steeds volgen. Maar, en daar komt een niet onbelangrijk detail, ik zag een regengoot die de overgang tussen stoep en weg vormde over het hoofd. Ik ga dit verhaal niet al te technisch maken of natuurkundig verklaren, maar het zal niemand verbazen dat het achteruit rollen met het stuur helemaal naar rechts, waarbij de motor ineens geremd wordt in de goot, tot gevolg heeft dat er krachten naar links gaan werken waar ik niet op gerekend had. Je probeert bling bling nog met vereende krachten rechtop te houden maar dat was bij voorbaat al gedoemd te mislukken. En nu dus even visualiseren: Motor op de kant en ikzelf ernaast rollend met de beentjes sierlijk in de lucht. Op dat moment was ik mij wel heel erg bewust van de priemende blikken vanaf het terras in mijn richting. Handen werden voor de mond geslagen. Ik heb mijzelf wijs proberen te maken dat dit was uit ontzetting voor het akelige schouwspel maar wist toen eigenlijk al dat het was om een gierende lach te verbergen.  De cappuccino is er gekomen nadat een voorbijganger mij geholpen had om de motor weer op het rubber te krijgen, maar het liefst had ik de helm op gehouden om me niet herkenbaar verder te schamen.

Het debacle dat ik nu ga beschrijven vind ikzelf minder funny maar ik wil het desondanks niet onvermeld laten.  Via het ons allen bekende marktplaats wist ik een motor navigatiesysteem op de kop te tikken voor het zeer acceptabele bedrag van 80 euries. Vanuit Sittard naar Venlo rijden op de motor, vergezeld van een stralend zonnetje, is zowaar geen straf. Zo gedacht, voegde ik de daad bij het woord en ging op pad. Aangezien ik nog geen navigatie had leerde ik vooraf even snel uit mijn hoofd hoe ik op de plaats van bestemming moest komen. So far so good. Zo kwam ik uiteindelijk terecht in het centrum van Venlo. Daar reed een stadsbus die gevolgd werd door een VW transporter  met een nummerplaat van onze oosterburen die op zijn beurt weer gevolgd werd door de blauwe BMW R1200RT waarop ik zat. Daar moest de stadsbus wachten voor een bussluis. Het leek alsof iedereen zich verzoende met dit oponthoud. Zo zette ik de motor in de N, plaatste beide pantoffeltjes op de grond en keek rustig om me heen. Ineens gingen 2 witte lampjes branden die op de achterkant van de VW transporter waren gemonteerd. Uiteraard wist ik wat hiervan de betekenis was. Het wachten duurde te lang voor de bestuurder en deze had de pook in de achteruit geramd. Voordat ik de armen die ik over elkaar gevouwen had, uit de knoop wist te halen hoorde en voelde ik: BOEM en kwam het asfalt ineens erg dichtbij. Balen. Toen ik in mijn beste Duits (waarvan ik weet dat het meer dan goed verstaanbaar is) de bestuurster aansprak kwam een antwoord in een vreemde taal en schouderophalen mijn kant op. Ze begrepen mij niet. Toch maar de politie erbij gehaald. Troost was dat ik geholpen werd door 2 bloedmooie vrouwelijke agentes die ik nooit gezien zou hebben als ik niet het asfalt gekust zou hebben. Dus inderdaad: ieder nadeel heb z'n voordeel (of zoiets) Zie schade foto's beneden (klik op foto voor vergroting)

Haastige spoed is zelden goed, dat weten we allemaal. Ik heb het persoonlijk mogen ervaren op een Kawasaki VN900 Classic. Natuurlijk gaat niemand toeren om achter sukkelende automobilisten aan te hobbelen. Zo kwam ik op een mooie zomerdag terecht in een braderie in een dorp in de buurt. Je kent het wel, verkeer dat kris kras door elkaar rijd en voortdurend remt en afslaat op de meest onverwachte momenten op zoek naar een plekje om te parkeren. Dit ging goed tot ik mijn geduld verloor en vakkundig slingerend mijn weg baande tussen het verkeer met als doel de chaos zo snel mogelijk te ontvluchten. Zo kwam ik bij een weg van rechts die dus voorrang had en waar een jonge dame in een auto kwam. Ik kneep in de rem en...........verdomd, waar is mijn voorwiel gebleven?? Dat had dus een sprong naar rechts gemaakt en de rest van de motor mee gesleurd. De jonge dame sprong verschrikt uit de wagen en vroeg of zij dat schuld was. Mijn antwoord was: als jij daar niet was gekomen was dit niet gebeurd, maar hoe dan ook is het mijn eigen domme schuld. Buiten een deukje in mijn ego en een scheve treeplank was er geen schade en konden alle partijen hun weg weer vervolgen.

Bijna ging het nog eens mis nadat ik tijdens een rit een drankje had genuttigd op een terrasje in Duitsland. Aangekomen, de motor op slot met een beugelslot door het voorwiel. Toen het tijd werd te vertrekken stapte ik op de motor, startte deze en gaf in de vrij wat gas om de aandacht op me te vestigen. Gelukkig dat er een wakkere Duitse gast op het terras zat die riep: Hee du da, dein schloss!!!  Vriendelijke mensen die Duitsers. Ik had niet willen optrekken met een beugelslot in mijn voorwiel.

Een mini-debacle waarvan ik twijfelde of het een plek moet krijgen op deze pagina. Op een van de weinige mooie dagen in 2016 pakte mijn geplande rit net ietwat anders uit dan ik gehoopt had. Wat was het geval? Al rijdend keek ik naar de bandenspanning die op het display werd weergegeven. Mijn persoonlijk optimale bandenspanning is 2.6 voor en 3.0 achter. De boordcomputer gaf een waarde aan van 2.3 voor en 2.7 achter. Dus wat doe je dan? Juist, je stopt bij de benzineboer en gooit 50 eurocent in het apparaat met de bedoeling om enkele tienden bar in het rubber te pompen. Met de oordoppen nog in hoorde ik het apparaat wat piepgeluiden maken in de verte dus dacht: die is vol. Zo deed ik hetzelfde bij de achterband. Helm weer op, jas dicht en wegrijden. Tenminste, dat dacht ik dan. Valt mijn oog op de knipperende gevarendriehoek op het mooie dashboard. Voor en achter is de spanning een stuk minder dan voor het pompen. Wat blijkt? de ventielen op de RT zijn te kort voor de gebruikelijke luchtpompen bij de tankstations. Maar net wel lang genoeg om de band leeg te laten lopen als je het vulstuk op het ventiel drukt. Daar sta je dan met je goed gedrag. Gelukkig had ik het oude haakse koppelstuk nog bij me waarmee het gelukt is, na een hoop geklooi, om de banden weer redelijk op spanning te krijgen. Dit alles onder het toeziend oog van een serie belgen die de RT en met name de bevestiging van mijn GoPro's van dichtbij wilden bekijken. Tussen mijn gevloek door toch nog even gezellig met ze gekeuveld :-)

Tot slot ben ik alleen nog eens omgevallen op een grindpad toen ik mijn R1200RT moest keren. Optrekken, motor slaat af................boem. Op dat moment was ik natuurlijk te eigenwijs om uit te voeren wat iedere motorrijder leert: voetrem gebruiken bij het optrekken op een (lichte) helling. Waarschijnlijk met dit debacle in mijn achterhoofd vind ik de Hill Start Control op de RT LC een mooie optie :-) Ik realiseer me dat ik mij gelukkig mag prijzen dat dit alles is wat tot nu toe mis is gegaan.  Hopelijk wordt deze rubriek dan ook niet veel langer dan hij nu is :-)

Het is zondag, de schouder lijkt iets beter te gaan dus ik riskeer weer een lekker herfstritje op de RT. Het is heerlijk zonnig weer dus niks kan een lekkere rit in de weg staan............zou je denken. Dus, mijn lichaam in het motorpak gehesen en klaar voor het grote genieten. Dat genieten heeft dus zegge en schrijven (ongeveer) 500 meter geduurd. Aangekomen bij het eerste grote kruispunt rij ik achter een auto die in het linker voorsorteer vak rijdt. Ik ga rechtdoor dus zit rechts in zijn dode hoek. Relaxed en van geen kwaad bewust rol ik richting stoplicht. Ineens komt de bestuurder van de auto op het idee om ook rechtdoor te gaan en gooit zijn stuur om. Hierbij wordt de doorgetrokken streep genegeerd en ook slijtage van de richtingaanwijzer wordt voorkomen.  Het resultaat is dat de wagen schuin voor mij beide voorsorteer vakken volledig volledig in beslag neemt. Deze actie speelt zich een meter of 2 voor mij af en ik kan geen kant meer op.  Motor naar rechts gooien en in de ankers. De auto heb ik niet geraakt dus tot zover was mijn ontwijk manoeuvre een doorslaand succes. De volgende uitdaging was om de 275 kilo rechtop te houden. Mijn spierkracht bleek niet voldoende te zijn om ook dit deel succesvol  af te ronden. De RT belandde op zijkoffer en cylinderbeschermer, met 2 zeer geringe beschadigingen tot gevolg. Alweer een succesje vind ikzelf. Het vervelendste van het hele debacle is dat de rechter cylinder van de RT op mijn rechtervoet terecht is gekomen toen ik soepel omkiepte. Laat ik daar nu serieus last van hebben. Morgen gaat de medische wereld deze fysieke schade analyseren. We gaan het zien.